Έφθασε το τέλος της σχολικής χρονιάς και το σχολείο μας το
Σάββατο 18/6 πραγματοποίησε την παραδοσιακή του πια εκδρομή. Μετά την Χαλκιδική, την Βεργίνα,
τις νεροτσουλήθρες της Θεσσαλονίκης, τους Δελφούς, το αγγλικό θέατρο στην Αθήνα
και την Καστοριά, σειρά φέτος έχει το βουνό των Κενταύρων, το Πήλιο.
Η πρώτη στάση μας ήταν στο Δημαρχείο του Βελεστίνου όπου μας υποδέχθηκε ο
Δήμαρχος Δημήτρης Νασίκας. Ο Δήμαρχος είχε την καλοσύνη
να μας παρουσιάσει ένα από τα ελάχιστα αντίγραφα της χάρτας του Ρήγα Φεραίου και
να μας διηγηθεί τα περιστατικά που συνδέονται με την ζωή και τον θάνατο του
ένδοξου γόνου του Βελεστίνου.
Επόμενη στάση στο Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας Ν. & Σ. Τσαλαπάτα στο Βόλο. Ξεναγηθήκαμε στο χώρο,
μάθαμε τον τρόπο παραγωγής των πλίθων και κεράμων. Προχωρήσαμε μέσα στην κάμινο
Hoffmann, εντυπωσιακό φούρνο 24ωρης καύσης για το ψήσιμο
των τούβλων και των κεραμιδιών, μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα. Διασχίσαμε
την «Παλιά» συνοικία του Βόλου, τον μόνο χώρο κατοίκησης κατά την Βυζαντινή περίοδο, επισκεφθήκαμε το Μουσείο της Πόλης του Βόλου. Έκθεμα του ο ίδιος ο Βόλος
και η ιστορία του.
Καθώς ο πρώτος καλοκαιρινός καύσωνας πλησίαζε το ζενίθ του
καταφύγαμε στα πλατάνια της πλατείας των Μηλεών του Πηλίου. Μετά την
μεσημεριανή ανάπαυλα οι παιδικές φωνές απλώθηκαν στο κατηφορικό καλντερίμι και
με προσμονή προσπαθούσαν να εντοπίσουν ανάμεσα στις πυκνές φυλλωσιές . . . ένα
τραίνο! Ο εντυπωσιακός Μουτζούρης του Πηλίου είχε την υπομονή να μας περιμένει και να μας μεταφέρει διασχίζοντας μεταλλικά
και πέτρινα γεφύρια, αιωρούμενος πάνω από αφρισμένα ρέματα, περνώντας μέσα από επικλινείς
ελαιώνες. Μια εξωπραγματική μηχανή του χρόνου, ένα ταξίδι από τον 21ο
στον 19ο αιώνα.
Πίσω πια στον δικό μας αιώνα και στα ήθη του που επιβάλλουν
στο τέλος μιας ζεστής και γεμάτης ημέρας, ένα δροσιστικό μπάνιο στην Άφησσο του
Παγασητικού.
